Het was zooooo'n ongelooflijk leuke ervaring om bij het openingsfeest te zijn van de expositie van Erwin Olaf.
Allereerst was het een hele rare gewaarwording om mezelf daar zo te zien hangen op supergroot formaat. En dan al die mensen die naar de foto keken en er over spraken. Heel stiekem was ik het liefste bij de foto blijven staan om te horen wat de mensen er over te zeggen hadden, maar ja, das niet heel erg professioneel natuurlijk ;)
De presentatie van de foto's in het fotomuseum vond ik echt heel mooi. Alle series kwamen heel goed tot zijn recht. De serie Grief heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Vooral de foto met de oude dame met haar rug gekeerd naar de kijker... prachtig gewoon.
Ik weet nog niet zo goed wat ik van de nieuwste serie Fall vind. Misschien nog even een kwestie van wennen. De platen zijn natuurlijk prachtig, dat kan haast niet anders. Maar wel heel anders van opzet dan de series Rain, Hope en Grief.
Na het rondje langs de foto heb ik nog even gesproken met de fotograaf himself, Erwin Olaf. Gelukkig herkende hij me nog :) Het was immers alweer even geleden en heel erg lijken op de foto doe ik ook niet (hoop ik ;) )
Stephan heeft nog een foto gemaakt waar ik samen met Erwin op sta én als klap op de vuurpijl heeft Erwin ook nog mijn nieuwe boek gesigneerd, super lief!
Erwin Olaf is een hele sympatieke en charmante man. Dat is me al opgevallen toen ik bij hem in de studio was. Maar nu weer! Hij is zo relaxed, geen sterallures of afstandelijkheid te bekennen en dat vind ik heeeel bijzonder voor een man met zo'n grote naam en faam.
WOW, dat ik zoiets mocht mee maken!
@Shirley: het was heel erg leuk om je weer eens te zien, ook heel bijzonder dat je me er zo uitpikte. Dat had ik echt niet verwacht. Heel veel sterkte met de verdere organisatie van deze wereldse series!
Waarschijnlijk ga ik zelf ook een paar keer kijken. Al is het maar om het trots aan mijn ouders te laten zien!